Το Δημοψήφισμα
αποτελεί την κορυφαία έκφραση
της Δημοκρατίας . Είναι η ώρα του
λαού. Η ώρα που ο πραγματικός εντολέας
αποφαίνεται και η γνώμη του
είναι αυτή που υπερκεράζει
την κατά συνείδηση γνώμη
των αντιπροσώπων του .
Αυτό τον κορυφαίο θεσμό
χρησιμοποιούν σήμερα για
επιβεβαίωση της πολιτικής
τους , τρείς πολιτικές δυνάμεις
, η «ακροδεξιά» - Χρυσή Αυγή , η
«Αριστερά» - ΣΥΡΙΖΑ και η
«Εθνικιστική» - ΑΝΕΛ .
Η
κομμουνιστική ιδεολογία είναι
μια συνεπής ιδεολογία . Θέλει μια
κοινωνία ισότητας , ελευθερίας , που η
οικονομία να ανήκει στους πραγματικούς παραγωγούς , στο λαό . Αυτή είναι η θεωρία των κομμουνιστών . Σωστή ή λάθος , πρακτικά
εφαρμόσιμη ή όχι και πώς , είναι διαφορετικό ζήτημα. Πάντως είναι συνεπής
και σαφής.
Οι
Ρεφορμιστές κομμουνιστές , μέσα από αυτή την θεωρία
, διαβλέπουν μία κρατική , καπιταλιστική κοινωνία
(μάλιστα κρατικομονοπωλιακή) , με
λαϊκή επίφαση , διευθυνόμενη από μια σκληρή νομενκλατούρα
των πιστών στον αρχηγό και στην (κάθε φορά διαφορετική)
παραγόμενη από αυτόν
εφήμερη ιδεολογία.
Σ’
αυτή την πολιτική κατεύθυνση
, οι ρεφορμιστές κομμουνιστές συναντώνται
με την φασιστική ιδεολογία που θέλει
την σύνταξη του Κράτους υπο
τον Φύρερ . Έναν δηλαδή
αρχηγό που πατερναλιστικά οδηγεί
την χώρα προς την κατεύθυνση
που εκείνος νομίζει καλή ή χρήσιμη .
Και σ’ αυτή την περίπτωση
, είναι αναγκαίος ο σχηματισμός
πολιτικής νομενκλατούρας .
Ο συνδυασμός
των πιο πάνω , γεννά το πολιτικό
φαινόμενο «ΜΠΑΑΘ» (δηλαδή
την ιδεολογία του ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΪΝ
- ΚΑΝΤΑΦΗ κ.λ.π.) .
Με βάση όμως
τις πιο πάνω θεωρίες
, στήθηκε και η Εθνολαϊκιστική πλατφόρμα
της Χρυσής
Αυγής , ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ,
προκειμένου να εκμαιευθεί
η συναίνεση του λαού στην
πολιτική της κυβερνώσας συνιστώσας
, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ .
Η πρακτική του
Εθνολαϊκιστικού μετώπου με βάση
τα πιο πάνω, προκύπτει πλέον
ξεκάθαρα .
Χρησιμοποιεί μια
πολωτική κατάσταση : «Καλοί Έλληνες
- κακοί Γερμανοί.»
Στο διαμορφωμένο
κλίμα της κατευθυνόμενης οργής
των «καλών» κατά των «κακών» που
αποκλείει οποιαδήποτε σύνθετη
και κριτική λογική
σκέψη , πάνω σε οποιοδήποτε ζήτημα, επιλέγεται η προσφυγή
στο Δημοψήφισμα , στην λογική «ΛΑΕ
ΔΗΛΩΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ» . Όμως
η φωνή που ζητούν είναι φωνή
που οι ίδιοι κατευθύνουν ως εξής :
1. Θέτουν
ερώτημα που εκμαιεύει απάντηση (θέλεις
να πληρώσεις 9 δισ.? Η απάντηση βέβαια
είναι αναμενόμενη) επι ζητήματος που δεν επιδέχεται
πολιτική κρίση .
2. Ταυτίζουν την αναμενόμενη θετική γι’ αυτούς απάντηση
επι οικονομικού ζητήματος , με
επιβεβαίωση της πολιτικής τους κυριαρχίας : « Ο λαός μίλησε
– ο λαός μας θέλει.»
3. Βαφτίζουν «ΕΘΝΙΚΟ»
το Δημοσιονομικό θέμα της Ελλάδας
, εξουθενώνοντας έτσι την δυνατότητα πολιτικής κριτικής .
4. Αλλάζουν αιφνιδιαστικά τον Νόμο και ουσιαστικά εξαφανίζουν
τον χρόνο για την ανταλλαγή
πολιτικών απόψεων (απαραίτητη
προδικασία για ένα γνήσιο Δημοψήφισμα) , αλλά και για την ενημέρωση του εκλογικού
σώματος στο τιθέμενο ερώτημα.
Όλες
οι πιο πάνω ενέργειες ,
αντίκεινται στο Σύνταγμα της χώρας .
Τις
νομιμοποιούν όμως στα πλαίσια
της πολιτικής πόλωσης . Για
να χτυπήσουμε τους «κακούς» επιτρέπεται κάθε
μέτρο , ακόμα και η
κατάργηση της Συνταγματικής Τάξης . Η κατάλυση
του Συντάγματος είναι αδιάφορη . Το θέμα είναι να νικήσουμε τους «κακούς» . Έτσι όμως αρχίζει η
εκκόλαψη του αυγού του φιδιού. Η
Δημοκρατία χωρίς Σύνταγμα δεν υπάρχει . Η πρώτη Συνταγματική παρέκβαση αν νομιμοποιηθεί , φέρνει
την δεύτερη . Η δεύτερη την Τρίτη
και πάει λέγοντας , μέχρι τη επιβολή
του καθεστώτος ΜΠΑΑΘ .
Ας θυμηθούμε και το εξής :
Ο Χίτλερ
εξελέγει τάζοντας βούτυρο και μαρμελάδα
στους πεινασμένους Γερμανούς και
ο Χίντεμπουργκ (Πρόεδρος
της Γερμανίας) και ορισμένοι
πανεπιστημιακοί Νομικοί νομιμοποιούσαν - ενέκριναν
τις Συνταγματικές παρεμβάσεις
τους.
Το αποτέλεσμα το καταδεικνύει η Ιστορία .
Ασμοδαίος
